Antylope Canyon en Monument Valley

Dinsdag zijn we vanaf de Grand Canyon vertrokken richting Page in de staat Utah. Via de Desert View van de Grand Canyon hebben we een hele mooie route gereden langs de Grand Canyon van ongeveer 40 kilometer.

Vanaf de Grand Canyon, wat indianengebied is, zijn we het Navajo gebied ingegaan in Utah. De klok ging gelijk een uur voorruit waardoor we een kortere dag hadden. Via de Horseshoe Bend, een bocht in de Colorado rivier met een fantastisch uitzicht, zijn we richting Antylope Canyon gegaan.

Antylope Canyon is een ondergronds grottenstelsel die van de bovenzijde gedeeltelijk open is. De zon schijnt dan ook tot in de bodem van de canyon op de rode rotswanden wat werkelijk prachtige plaatjes oplevert. Er zijn twee canyons die je kunt bezoeken, de lower en de upper canyon. Wij kozen voor de lower canyon, wat later bleek een goede keuze te zijn. Samen met een Navajo gids zijn we de canyon ingegaan. Deze vertelde ons dat we geluk hadden met het weer. Morgen zou het gaan regenen en dan was het verboden om de canyon in te gaan. De canyon ligt erg diep onder de grond en als het regent in de bergen is binnen 30 minuten al het water in de canyon. Zo waren er al eens mensen verrast door het water en die hebben het niet overleefd. Door dit water heeft de Canyon ook zijn mooie vormen gekregen. Ze vertelde dat ze als kind al in de canyon speelde en dat de canyon in de tijd al breder is geworden van het water. Antylope Canyon was tot nu toe wel een van de mooiste natuurverschijnselen die we hadden gezien. Het licht van de zon scheen tot aan de bodem op de rode stijle rotswanden. We moesten tussen de rotswanden doorlopen op punten waar de wanden elkaar bijna konden raken.

Rond 17.00 uur waren we de Canyon uit en zochten we een camping op om eens op tijd te gaan eten. De afgelopen dagen hebben we steeds pas rond 20.00 uur een camping opgezocht en gegeten. Waar we nog geen enkele keer een volle camping tegen waren gekomen kwamen we dat nu wel. Alles was vol ook de hotels, het was blijkbaar erg druk in Page. Ze gaven aan dat de enige optie was doorrijden naar Monument Valley, 2,5 uur verder, of een plek opzoeken langs de kant van de weg. Er zou een mooie plek zijn 40 mijl verderop met een mooi uitzicht daar zouden we kunnen staan zeiden ze op de camping.

Dat zagen we eigenlijk niet zo zitten. Tot we werden aangesproken door nog 2 nederlanders die in hetzelfde schuitje zaten. Met zijn vieren besloten we het avontuur aan te gaan. Na bijna een uur rijden vonden we de plaats die bedoeld werd. Op de foto van google zag het er allemaal wat groter uit en we hoopten eigenlijk dat er ook andere campers zouden staan. Dat was niet het geval en het was net groot genoeg voor onze 2 campers. Dit was iets teveel avontuur voor ons in het wapenrijke en schietgrage Amerika. We kozen voor de veiligheid en zijn toch maar doorgereden naar Monument Valley. Daar vonden we een plek bij een camping waar we nog laat konden gaan staan. We hebben met z'n vieren een maaltijd in elkaar geflanst en heerlijk gegeten. Daarna douchen om het zand van de canyon weg te spoelen en naar bed. Om de volgende morgen met een verrassing op te staan. Dachten we gisterenavond dat we niet echt een mooie plaats hadden gevonden en uit nood maar daar waren gaan staan, keken we nu in de ochtend rechtstreeks op Monument Valley. Wauw...

Na het ontbijt hebben we gedag gezegd tegen onze nederlandse buren en zijn we naar het nationaal park Monument Valley gegaan. Het park is geheel gesloten voor publiek en je mag er alleen in met een gids. Wat ons opviel bij alle parken in het Navajo gebied. Vanaf het visitors center zijn we met een soort safari jeep het park ingegaan om daar te gaan paardrijden op de John Wayne trail. Dit gedeelte van het park kan je alleen te paard komen en dit gebied is veelvuldig het decor geweest van de meest bekende westernfilms met natuurlijk John Wayne en Clint Eastwood. Ook zijn de films Wild Wild West en Transformers 4 hier opgenomen. Onze gids vertelde dat die middag ook een filmploeg zou komen om de locatie te bekijken voor vermoedelijk een tweede Zorro film. Maar die ochtend was de John Wayne trail van ons...
Samen met onze Navajo gids zijn we vanuit het midden van het park te paard verder het gebied ingetrokken. De paarden die ze hiervoor gebruiken zijn overigens Mustangs. De wilde mustangs die ook in het gebied leven maar onze gids traint deze dieren om bereden te worden. Op onze mustangs hebben we een adembenemende route gereden door het landschap van Monument Valley. Er zijn geen paden daar, je kunt gewoon overal rijden. Het is eigenlijk vooral zand met hier en daar een struikje en natuurlijk de rode rotsen waar je tussendoor rijdt. Er leven in het park verschillende dieren, ratelslangen, stekelvarkens, lynxen, puma's en natuurlijk wilde mustangs. Geen van deze dieren hebben we kunnen zien, dan moet je echt vroeger het park ingaan.

Tijdens de rit kwamen we langs alle filmlocaties en ook bij de beroemde boom waar John Wayne in de film werd gevangen door de indianen. Een film die ik overigens vast wel eens gezien heb maar mij niet kan herinneren, toch maar eens gaan kijken dan want deze rit inspireerde wel. Wij voelden ons echte cowboys zo rijdend door Monument Valley met verder niemand om ons heen. Toch had ik, Diana, mijn hart gezet op het zien van echte wilde mustangs. Dan moesten we toch echt een langere rit gaan maken maar dat kon ik Ralf niet aandoen. Na het afstijgen van zijn paard liep hij al wel echt als John Wayne maar dat zal vast niet door de inspiratie van de omgeving zijn geweest.
We wilden nog wel meer van het park zien maar dat moest weer met een gids en de prijzen hiervoor waren wel erg hoog om alleen de wilde mustangs te zien. Dus onze weg vervolgd richting Moab, Arch National Park. En of het zo moest wezen... vlak langs de kant van de weg naar Mexican Hat troffen wij een paar wilde mustangs. Voorzichtig sluipend door het landschap om dichterbij te komen en niet in de buurt van ratelslangen te komen is het gelukt om de wilde mustangs op de foto te zetten. Missie voltooid...

Voldaan op weg naar de volgende locatie: Moab, Arch National Park. We hadden al begrepen dat de camping in het park zelf al sinds april was volgeboekt maar ach, gewoon proberen. Wij zijn het park ingereden tegen het einde van de avond en op goed geluk 5000 ft naar de top gehaald met onze camper. Daar gesproken met de ranger die toch nog een plekje voor ons had, wat een geluk... We hadden in de schemer al een glimp van de campsite opgevangen en het was echt prachtig camperen. De avond doorgebracht bij het kampvuur om morgen te ontdekken in welke omgeving we wakker worden.