Calico, Route 66 en Grand Canyon

Eindelijk op pad met de camper vandaag, want daar kwamen we voor. De camper opgehaald in Los Angeles en daar gingen we op pad. Samen met Daphne hadden we al een route uitgestippeld met de belangrijkste plaatsen die we niet wilden missen. Als eerste op de To Do List was Calico Ghost Town. De afstanden lijken kort maar tijdens het rijden vallen deze nog tegen. Aan het einde van de dag bereiken we dan ook pas Calico.

De stad was dicht en ging pas om 09.00 uur de volgende morgen open maar we konden wel camperen in het nationaal park van Calico. Na eerst even geinformeerd te hebben bij de parkranger waarom Calico een ghost town is en of we niet om 00.00 uur bezoek van Ghosts kunnen verwachten mochten we een plekje uitzoeken om te overnachten direct naast Calico.
De parkranger vertelde dat Calico een zilvermijnings stadje was in het verleden en dat deze is verlaten door de inwoners vanwege het dalen van de zilverprijs. Geen enge spookverhalen dus en daarom prima geslapen bij het spookstadje. De stad is altijd goed onderhouden en is inmiddels een historisch stukje amerika geworden waarvan een aantal gebouwen nog origineel zijn uit de tijd van het wilde westen.

Na Calico op naar de Route 66. De historische route 66 wel te verstaan. We zijn via de route 66 naar Oatman gegaan. Het stikt van de historische stadjes in Amerika en je kunt zien dat men trots is op het erfgoed van het wilde westen. Het is dat je regelmatig iemand met een iphone ziet lopen anders zou je haast denken dat je in een tijdmachine bent gestapt.

In Oatman naar het 1 dollar cafe geweest. Dit cafe is compleet behangen met 1 dollar biljetten. Een ieder die hier passeert kan een 1 dollar biljet op de muur hangen met de bijbehorende wens of groet. Aangezien Daphne vorig jaar een biljet met mijn naam (Diana) heeft opgehangen kon ik niet achterblijven en heb een hele dollar achtergelaten op de muren van het 1 dollar cafe in Oatman. Mijn eigen biljet heb ik niet meer kunnen vinden, er hangt inmiddels wel voor duizenden dollars aan biljetten op de muur dus die vind je ook niet zo makkelijk terug.

Vanuit Oatman zijn we via Kingman over de Route 66 naar Williams gereden. We kwamen daar wat laat aan, de dagen lijken hier wat korter, en hebben van Williams niet veel meer gezien. Na 2 nachten op het spijkerbed van de camper zijn we de volgende dag toch maar op zoek gegaan naar een extra matras. Met behulp van de, overigens zeer vriendelijke amerikanen, eigenaar van een winkel in Williams zijn we in Flagstaff terecht gekomen en hebben een extra matrasje gevonden. Vervolgens werden we aangesproken tijdens het tanken door een vriendelijke dame die ons wees op nog een oud stukje route 66 en de bijbehorende Route 66 Deli die we echt niet aan ons voorbij konden laten gaan.

En zo belanden we in een oer-oude diner, want alles is hier historisch, langs de route 66 en hebben we een stack of pancakes gegeten voor de lunch. Daarna door naar de Grand Canyon. Eenmaal aangekomen hebben we eerst onze camping geregeld zodat we zeker waren voor een plekje voor de nacht. De vriendelijk man uit Williams had ons wel gezegd dat we overal in de nationale parken mogen slapen maar nadat hij vertelde dat we toch beter uit de buurt konden blijven van de Elkenjacht leek het ons beter om toch nog even voor de camping te gaan. Overigens de nederlandse benaming voor Elk weten we niet, die moeten we nog googelen. Het lijkt in ieder geval op een eland.

Daarna naar de Grand Canyon. Gelukkkig is het weer hier wat koeler. We hadden de afgelopen dagen temperaturen van boven de 30 graden maar op meer dan 2000 meter hoogte is het wat beter vertoeven. Het uitzicht was fantastisch en we hebben ook de zondersondergang in de Grand Canyon mogen ervaren. Laat weer naar de camping toe en alvast plannen maken voor de volgende dag.